UN ESTUDIO DESAFÍA A DARWIN

  Un novo estudio, que se publica este domingo en «Nature», mostra que as especies que viven xuntas non están obrigadas a evolucionar de maneira diferente para evitar competir entre sí, desafiando unha teoría que se mantivo desde «A orixe das especies» de Darwin.

                      

Os seus autores revelan que a competencia parece non ser o principal motor de diferenciación entre especies, senón que as especificidades parecen evolucionar cando os animais conviven ailladamente.

Centrándose nos horneros ('Furnarius'), unha das familias de aves máis diversa no mundo, o equipo dirixido pola Universidade de Oxford, no Reino Unido, levou a cabo a análise máis profunda realizada polo momento dos procesos que provocan as diferencias de evolución entre especies.

Estos expertos atoparon que aínda que as especies de aves que se dan xuntas foron consistentemente máis diferentes das especies que viven separadas, esto foi simplemente un artificio para o momento no que se atopan.

De feito, unha vez que se contabilizou a variación na idade das especies, as que coexisten en realidade son máis similares que as especies que evolucionan por separado, frente á visión de Darwin que segue sendo ampliamente aplaudida hoxe.

O estudio comparou picos, patas e cantos de máis do 90 por cento das especies de hornero. Para facer frente ó enorme reto de secuenciar os xens e tomar medidas, científicos da Universidade de Oxford uníronse a colegas da Universidade de Lund (Suecia) e as universidades estadounidenses de Louisiana e Tulane (Nueva Orleans) e o Museo Americano de Historia Natural (Nueva York).

Aínda que as especies que viven xuntas teñen picos e patas que no son máis diferentes que os das especies que viven separadas, o descubrimento máis sorprendente foi que as súas cancións eran máis similares. Esto desafía algunhas ideas de fai moito tempo porque a idea estándar durante o último século foi que as especies de aves que conviven xuntas terían que evolucionar hacia cánticos diferentes para evitar confusións.

As razones son difíciles de explicar e requiren máis estudios, pero poden ter algo que ver coas vantaxas de utilizar a  mesma «linguaxe» en términos de sinais agresivas ou territoriais similares. E pon como exemplo ós individuos de dúas especies estreitamente relacionadas con cancións similares que poden beneficiarse, xa que son capaces de defender territorios e evitar contiendas territoriais nocivas non só contra rivais da súa mesma especie, senón contra outras especies que conviven nos mesmos lugares e que compiten por recursos similares.

O equipo necesitou casi unha década para compilar as secuencias xenéticas e as medicións de rasgos a partir de 350 linaxes de hornero. As grabacións das cancións foron feitas en máis de vinte países por numerosos ornitólogos tropicais e o material do museo centrouse nos especímenes recollidos por centos de persoas, que se remontan ó famoso naturalista británico Alfred Russell Wallace, na década de 1860.