RELANCE DA ENERXÍA NUCLEAR

    A industria nuclear empeza a asoma-la cabeza tra-lo duro golpe da catástrofe de Fukushima, ocorrida en marzo do 2011. 

   O Reino Unido apostou esta vez pola enerxía nuclear ó dar luz verde á construcción da primeira central en Inglaterra dende 1995, en medio da polémica polo elevado precio da electricidade e a seguridade destas plantas.

             

   Despois dun ano de negociacións, o goberno británico pechou este luns un acordo coa empresa estatal francesa EDF para a construcción de dous reactores na planta Hinkley Point C, en Somerset, o que suporá invertir 16.000 millóns de libras (19.040 millóns de euros) e crear 25.000 empregos. 

   Esta planta de última xeración, será a primeira do mundo dende o desastre de Fukushima.

   Terá capacidade para xerar electricidade a uns seis millóns de fogares, o que equivalería ó dobre do tamaño de Londres. 

    Unha vez que a planta traballe ó pleno da súa capacidade, cara 2030, facilitará o 7% da demanda de electricidade do Reino Unido e axudará ó país a cumprir coas súas metas de reducción de gases que contaminan o medio ambente. 

   Por enriba de todo, o proxecto de Hinkley Point ten o potencial de dar un xiro á industria nuclear porque propón un novo modelo. Acabouse o vello sistema polo que as costosas centrais se construían con diñeiro público. No programa británico construiranse os reactores con diñeiro privado e a cambio o estado garantizalle a súa rentabilidade asegurando ós inversores un precio mínimo pola enerxía  que produzan. Dase a paradoxa de que o que o goberno describe como capital privado é en realizade capital público extranxeiro: as francesas EDF e Areva que cubrirán un 55-60% da inversión, mentras que dúas compañías estatales chinas suscribirán entre un 30 e un 40%. 

   

   Hinkley Point confirma as tendencias marcadas polo Organismo Internacional da Enerxía Atómica (OIEA), que falaba no 2012 dun crecemento nuclear a un ritmo mais lento que o previsto antes de Fukushima. O trasfondo económico subyace en tódolos proxectos, primeiro polo descenso da demanda enerxética que derivou da crise, segundo, pola escasez financieira que compromete a viabilidade económica das centrais nucleares. 

   A utilización de reactores nucleares para a producción de electricidade nunca estivo xustificada económicamente como demostra a historia e o feito de que ningún destes reactores fora construido e operado sen garantías estatais sobre a súa rentabilidade, e con cargo ó sector público dos seus moitos inconvintes: limitación da responsabilidade civil ante un accidente, tolerancia das súas emisións radioactivas rutinarias, almacenamento de residuos, etc. A pesar desto, os partidarios deste tipo de enerxía sempre afirmaron que se trata dunha boa opción, tanto dende o punto de vista económico como na necesaria reducción de emisións causantes do cambio climático. 

CANCRO, A PALABRA TABÚ

   
O cancro é unha enfermidade da que segue costando falar de forma clara. Moitas veces é frecuente utilizar eufemismos á hora de falar de alguén que o padece.
  Un "tumor maligno", "una longa enfermidade" ou referirse ó cancro coma  "o teu" son algunhas das expresións que coloquialmente suplen á palabra cancro no que parece un esforzo por desdramatizar unha enfermidade que, durante moitos años, foi sinónimo de morte.

                             

  O Instituto Nacional do Cancro de Estados Unidos, organismo máis importante do país en investigación, recomenda redefinir a palabra "cancro" como resposta ó incremento de sobrediagnósticos e sobretratamento dos pacientes no país.O cancro defínese na actualidade coma unha enfermidade que é causada por un grupo de células que proliferan sin control e se multiplican de forma autónoma, invadindo localmente e a distancia outros tecidos en calquera parte do corpo.
   Namentres uns tipos de cancro ou tumores son malignos e poñen en risco a vida do enfermo, outros, en cambio, non o fan, pero os pacientes, moitas veces asustados simplemente polo termo, inclínanse polo tratamento mais agresivo do abano de opcións, a pesar da posible benignidade da súa condición. Incluso, nalgunhas ocasións, elixen un camiño no que as consecuencias emocionais e físicas son devastadoras.
  Teríase que eliminar a palabra para aqueles diagnósticos mais leves e que debido ós grandes avances médicos son detectados e tratados a tempo.
  Hai unha gran diferencia entre a mentalidade de agora e a de hai 20 anos na reacción que unha persoa ten cando se lle detecta unha célula canceríxena e o medo a morrer.

  A palabra cancro xurdiu hai moitos anos cando as tasas de mortalidade eran moi altas e, nese momento, era normal que tivera unha connotación negativa. Hoxe en día, sabermos que non é sinónimo de morte pero, aínda así, a palabra en sí segue xerando temores e medos que fan que moitas persoas utilicen outra.

                           
    O cancro é unha enfermidade que, según os pacientes, deixou de ser un estigma oculto, pero da que todavía costa falar. Os expertos e enfermos cren que enfrentarse á palabra cancro e perde-lo medo a pronunciala é o primeiro paso para comeza-la loita contra a enfermidade.
  O cancro é un dos maiores problemas sociosanitarios do mundo, só en España diagnostícanse mais de 200.000 novos casos de cancro cada ano. Provoca a morte dunhas 7,6 millóns de persoas cada ano no mundo e estímase que para 2030 a cifra aumente a 11,5 millóns, segun os datos da Organización Mundial da Saúde.
  A palabra "cancro", hoxe ambivalente, experimentará algún día unha transformación no seu sentido, gracias ós avances científicos, como sucedeu con gripe (noutro tempo enfermidade mortal, e agora apenas un contratempo). Hoxe en día perdeu xa unha parte do seu dramatismo, pero o proceso de cambio desenrólase con lentitude. Mentras todo eso non chegue, o término "cancro" segue asustando ós enfermos.     Quizais moitos o reciben coma un golpe peor incluso que os seus propios efectos. Quizais outros prefiren a expresión na súa dureza. Pero as veces as palabras axudan a curar, e por elo, cando se trata de cánceres que permiten esperar unha solución, enténdese que haxa médicos que prefiran outra forma de comunica-lo diagnóstico, sobre todo se necesitan unha reacción esperanzada. Non un eufemismo, senon un vocablo que, coma a realidade, deixe unha marxe para a loita. Tal vez "tumor" poida valer. "Cancro" non se asocia nunca con "benigno", e evoca na súa orixe latina ó cangrexo que coas patas atenaza ó enfermo, pero "tumor" en latín só significaba "hinchazón", e para ser malo precisa dun adxetivo. Aínda que pareza increíbel, a etimoloxía das palabras segue influindo no olfato co que as percibimos.