CAE A NOVENA GOTA DE BREA NO EXPERIMENTO MÁIS LONGO DO MUNDO

  O experimento máis longo do mundo deu hoxe un paso máis. Unha gota de brea, a novena despois dunha espera de máis de 13 anos, desplomouse no experimento máis longo da Historia, mención incluída no libro Guinnes dos récords, que se desenrola desde fai 87 anos na Universidade de Queensland (Brisbane, Australia). É a primeira vez que a lenta caída destas bágoas negras foi grabada en directo polas cámaras, aínda que ata agora os investigadores só proporcionaron imaxes do inminente choque en time-lapse e non da ruptura. 

                                                    

  

  Todo comenzou en 1927 nun aula. O profesor Thomas Parnell, custodio do experimento ata a súa morte, quixo demostrar aos seus estudiantes que hai sustancias que aparentan sólidos pero son fluídos de alta viscosidade. Para certificar a súa tese, Parnell encheu de brea quente un funil de colo sellado. Tras tres anos de reposo, o profesor rompeu o colo do funil e comenzou esta fantástica aventura sen fin. 

  O ritmo da caída foi, aproximadamente, dunha gota por cada década. A primeira caiu en 1938, a segunda no 47, a terceira en 1954, a cuarta no 62, a quinta en 1970, e a sexta no 79. Trala caída da séptima gota en 1988, os científicos decidiron dar un paso máis no experimento. Aillaron o habitáculo para que estivera en condicións ambientais especialmente controladas, dotando así de máis rigurosidade os datos recollidos xa que, ata entón, as variacións de temperatura podían variar a viscosidade do fluído. Selaron a cámara e dotaronna de aire acondicionado para manter permanente a temperatura interio. Gracias a esto, e á caída da octava gota no 2000, hoxe en día sabemos que a brea (baixo unhas condicións determinadas) é 2,3 x 10 elevado a 11 veces máis viscosa que a auga. 

  A proba é custodiada polo profesor Andrew White despois da morte o pasado ano do seu colega John Mainstone, que vixiou a mostra de brea durante nada menos que 52 anos sen poder ver nengunha caída en persoa. Mainstone perdeu a observación do colapso das gotas en tres ocasións, por un día no 1977, por só cinco minutos, en 1988, e no 2000, cando unha cámara web que grababa a escea sufriu un apagón de 20 minutos e perdeu o momento crucial. Despois deso, o experimento foi posto baixo vixilancia constante, con tres webcams.